Rys historyczny

Historia
i wiek budynku

         W XVIII w. wieś i
folwark Wysoka przechodzi w ręce rodziny Janta-Połczyńskich. Budynek w Wysokiej
powstał na przełomie XVIII i XIX w. Dwór jest usytuowany w obrębie parku,
położonego na stoku opadającym ku zach. w kierunku jeziora Wysockiego.
Dwór
składa się z trzech skrzydeł, najstarsze od wsch.
z
XVIII/XIX w.,  środkowe z ok. 1870 r. o
charakterze późnoklasycystycznym, zachodnie z początku XX w. o cechach
neoklasycystycznych. Po 1945 roku częściowa przebudowa wnętrz. Budynek murowany
z cegły, otynkowany. Skrzydło środkowe parterowe z mieszkalnym poddaszem,
prostokątne, dwutraktowe, z  sienią na
osi.

Elewacja
frontowa od północy dziewięcioosiowa, ożywiona pasami w tynku, z trójosiową,piętrową, nieznacznie zryzalitowaną częścią środkową, o wejściach i oknach
zamkniętych półkoliście.

                 Pomimo zróżnicowanej
stylistycznie architektury dwór stanowi interesujący przykład siedziby
ziemiańskiej, przebudowanej przez kolejnych właścicieli, będącej przez  ponad 150 lat w posiadaniu polskiej rodziny.

                  Od 1945 r. dwór był
własnością Zakładu Rolnego PGR a od 1981 r. w dworze mieści się Dom Pomocy
Społecznej im. Leona i Marii Janta-Połczyńskich. W latach 1981-1983
przeprowadzono remont kapitalny z zachowaniem wytycznych konserwatorskich.

Skrócona historia

 Domu Pomocy Społecznej w Wysokiej

     Po II wojnie światowej majątek Janta-Połczyńskich przejęło państwo /PGR/. Pałacyk, popadający z czasem coraz bardziej w ruinę uratowała decyzja Wojewody Bydgoskiego, który w 1981 r. przeznaczył go na dom pomocy. Po remoncie, w listopadzie 1983 r. nastąpiło otwarcie Domu na 46 miejsc. W ciągu ponad 30 lat istnienia w Domu znalazło opiekę ok. 450 osób przewlekle somatycznie chorych. W r. 1996, dla uczczenia ostatnich właścicieli, Dom otrzymał imię Leona i Marii Janta-Połczyńskich.